Ek Daal Do Panchhi Re Betha (Kabir Doha)
એક ડાલ દો પંછી રે બેઠા, કૌન ગુરુ કૌન ચેલા
ગુરુ કી કરની ગુરુ ભરેગા (ર) ચેલા કી કરની ચેલા રે
સાધો ભાઈ ઉડ જા હંસ અકેલા…
માટી ચુન ચુન મહેલ બનાયા, લોગ કહે ઘર મેરા
ના ઘર તેરા ના ઘર મેરા, ચિડીયા રૈત બસેરા
કોડી કોડી માયા જોડી, જોડ ભરેલા થૈલા
કહત કબીર સુનો ભાઈ સાધો, સંગ ચલે ના ઘેલા
માત કહે રે પુત્ર હમારા, બહેન કહે યે વીરા
ભાઈ કહે યે ભુજા હમારા, નારી કહે નર મેરા
પેટ પકડ કે માતા રૌવે, બાંહ પકડકર ભાઈ
લપટ ઝપટ કે તીરીયા રૌવે, હંસ અકેલા જાયે રે
જબ તક જીવૈ માતા રૌવે, બહેન રૌવે દશ માસા
બારહ દિન તક તીરીયા રૌવે, ફેર કરે ઘરવાલા
હાડ જલે હો જૈસે લકડી, ખેત જલે જસ ધાગા
સોના જૈસી કાયા જલ ગઈ, કોઈ ન આયા પાસા
ઘર કી તીરીયા ઢૂંઢ ન લાગી, ઢૂંઢ હીરી ચડ દેશા
કહત કબીર સુનો ભાઈ સાધો, છોડો જગ કી આશા
બાગ બાન મેં બાગ લગાયા, બાગ લગાયા કેલા
કચ્ચે પકકે કી મર્મ ન જાને, થોડા ફૂલ કંધેલા
ના કોઈ આતા ના કોઈ જાતા, જુઠા જગ કા નાતા
ના તાહરી બહેન ભાનજી, ના તાહરી માતા રે
ઈક તઈ ઓઢે દો તઈ ઓઢે, ઓઢે મલમલ ઢાંકા
શાલા કુશાલા કિતની ઓઢે, અંત સાંસ મિલ જા સારે
કોડી કોડો માયા જોડી, જોડે લાખ પચાસા
કહત કબીર સુનો ભઈ સાધો, સંગ ચલેના માસા રે
તીનકા તીનકા મહેલ બનાયા, મૂર્ખ કહે ઘર મેરા
ના ઘર તેરા ના ઘર મેરા, ચિડીયા રૈન બસેરા
માટી સે આયા રે માનવ, હીર માટી સે મિલેગા
ઘીસ ઘીસ સાબુન તન કો ધોયા, મન કો કર દીયા મૈલા રે
માટી કા એક નાગ બનાયા, પૂજે લુગ લુગાયા
જીંદા નાગ જબ ઘર મેં નિકલે, લે લાઠી ધમકાયા રે
જીંદે બાપ કો કોઈ ન પૂજે, મરે બાદ પૂજવાયા
મુઠીભર ચાવલ લેકર કે, કૌવે કો બાપ બનાયા રે
ઈસ માયા નગરી મેં રિશ્તા હૈ તેરા ઔર મેરા
મતલબ કે સંગી ઔર સાથી ઈન સબ ને હે ધેરા
પ્રેમ પ્યાર સે બનતે રિશ્તે, અપને હો ય પરાયે
અપને સગે તુમ ઉનકો જાનો, કામ વકત પે આયે રે
મન કહેતો મિલના ચહીયે, ચિત મિલે તો ચેલા
જ્ઞાન મિલે તો સતગુરુ કહીયે, નહીં તો ભલા અકેલા રે
યે સંસાર કાગદ કી પુડીયા, બુુંદ પડે ગલ જાના
યે સંસાર કાંટો કી બાડી, ઉલઝ ઉલઝ મર જાના રે
જ્ઞાન દુએ સો જ્ઞાન સિખાઉ, સત્ય કી રાહ ચલાઉ
કહત કબીર સુનો ભાઈ સાધો, અમરાપુર પહોચાઉં રે